The Basic Principles Of maze gaon nibandh in marathi

The Basic Principles Of maze gaon nibandh in marathi

Blog Article

पुरुष शेतात मशागत करतात आणि स्त्रिया खांद्याला खांदा लावून काम करतात आणि घर आणि मुलांची काळजी घेतात. याउलट मुले गावातील शाळेत सकाळचा आनंद घेतात.

मी एक महिना गावी राहिलो आहे. आता परत घरी जाण्याचे दिवस जवळ येत आलेत. कारण माझी शाळा आता सुरु होणार आहे.

साक्री हे त्याचे नाव. तेच माझे गाव आहे. कृष्णा नदीमुळे आमच्या गावाला बाराही महिने भरपूर पाणी मिळते. त्यामुळे हिरव्यागार वृक्षवेलींची झूल बाराही महिने आमच्या गावावर पसरलेली असते.

गाव दवाखान्याचे काम परिश्रमपूर्वक करीत आहे. खेड्यात डॉक्टर आल्यामुळे यापुढे कोणीही वैद्यकीय उपचाराअभावी मरणार नाही.

त्याचा उत्सव सर्व गावकरी दरवर्षी मोठ्या उत्साहाने साजरा करतात. नोकरीधंदयाच्या निमित्ताने बाहेरगावी गेलेले गावकरीही त्यासाठी मुद्दामहून गावात येतात. कारण समुद्रेश्वरच आपले रक्षण करतो अशी या गावकऱ्यांची श्रद्धा आहे.

गांव मराठी निबंध / gaon nibandh marathi / village marathi nibandh in marathi

माझे गाव एक असे ठिकाण आहे जिथे मला माझ्या सुट्टीत भेट द्यायला आवडते किंवा जेव्हा मला थकवा येतो आणि maze gaon nibandh in marathi आराम करायचा असतो.

पक्ष्यांच्या जगातील विविधता मी तेथेच जाणली. आजीच्या हातच्या विविध पदार्थांचा पाहुणचार घेऊन मी जेव्हा निघतो तेव्हा आजी हातावर दही ठेवते. आपल्याकडे असे मानतात की, दूर निघालेल्या पाहुण्याला दही दिले तर तो लवकर परततो.

गावातील इतर खेळ जसे गोट्या, लगोरी, लंगडी, विटी-दांडू आणि काय आणि काय. रात्र थोड्य आणि सोंग फार असचं होतं. मला त्यांचा बरोबर खूप मज्या येते. असे आमचे हे मोहा गाव, खरंच मोहात पडतो. म्हणून मला माझे गाव खूप खूप आवडते.

गावामध्ये बँक ऑफ महाराष्ट्र ही बँक आहे. गावातील लोकांचे आर्थिक व्यवहार गावातच होतात त्यासाठी त्यांना बाहेर गावी जावे लागत नाही.

ते एका खेडेगावातील स्त्रीला तिच्या डोक्यावर भांडे घेऊन सुंदरपणे चालताना, तिचा स्कर्ट हळूवारपणे हलवत असल्याचे चित्रित करतात. वास्तविकता अशी आहे की खेडे हे त्यांच्या मजबूत कार्य नीतिमत्तेसह नॉनस्टॉप क्रियाकलापांचे केंद्र आहे.

स्वच्छतेचं सफर: वातावरणातलं स्वच्छतेचं सफर अत्यंत महत्त्वाचं आहे.

खेड्यातील जीवन समाधान आणि आनंदाने भरलेले आहे, कारण शहरी जीवनाप्रमाणे लोकांना घाई नसते.

शुद्ध पिण्याचे पाणी, वीज, आरोग्य केंद्र, शाळा, योग्य स्वच्छता या काही सुविधांचा गावात अभाव आहे. वातावरणात त्यांची गरिबी नेहमीच दिसते. गावात अजूनही पंचायती राज व्यवस्था आहे आणि ते सर्व कामांवर लक्ष ठेवतात. गावकरी सहसा खूप अंधश्रद्धाळू असतात.